Klimaatdepressie

Ik begin te denken dat mensen die niét depressief zijn, geen realiteitszin hebben.

Als je hersens hebt en het nieuws volgt, dan kan je toch niet anders concluderen dan dat we collectief zelfmoord aan het plegen zijn met klimaatverandering?

Joris Luyendijk schreef dit knetterharde stuk in de Correspondent waar mijn maag zich van omdraaide, maar waar ik alinea voor alinea zat te knikken:

"Een ongemakkelijke waarheid: de ideologie van keuzevrijheid sloopt onze democratie, samenleving en planeet"

"Angst verkoopt. Woede verkoopt. Geweld verkoopt. Onzin verkoopt. Geruststellende leugens verkopen. Zelfkritiek verkoopt niet. Ambiguïteit ook niet. Erkenning van onze machteloosheid doet het bar slecht, en een oproep tot zelfopoffering is commerciële en politieke zelfmoord.En juist in die laatste categorie valt de boodschap van klimaatwetenschappers en milieujournalisten."

"Wat kunnen wij, de arme zielen die er niet in slagen simpelweg de ogen te sluiten voor de naderende ecologische ramp, dan nog doen?"

"... Na de ontkenning, de woede en de bargaining komt de fase van de depressie. Deze groep heeft het stadium der aanvaarding bereikt. Ook al is het nogal tegennatuurlijk om ‘te aanvaarden’ dat de mens in naam van de keuzevrijheid collectief zelfmoord aan het plegen is.

De echte dreigingen van onze tijd zijn onzichtbaar

(...) Ik hoor dus bij degenen die denken dat we binnen het huidige keuzeparadigma een verloren strijd voor het klimaat voeren."

Ook onderzoeksjournalistiek en achtergronden lezen, i.p.v. de waan van de dag?