Schrijfopdracht: flashback
Opdracht 2B1: Flashbacks schrijven
Gij zult niet wegkijken
Ik bekijk mijn Twitterfeed voor het eerst in weken.
Ik wéét wat ik ga zien, toch schrik ik.
En moet kijken. Ik mag niet wegkijken.
Bellingcat, Human Rights Watch, Thomas van Linge, Syria Deeply, Syrian Civil Defense, maken mij getuige van wat er nu op het moment dat ik dit typ en jij dit leest gaande is. Vatbommen en chemische wapens bestoken Damascus.
En ik moet een schrijfopdracht inleveren met een muziekfragment erin.
Stemmen, rennend, de camera schokkend vanaf de reddingswerkers’ helmen. Oost-Ghouta, een buitenwijk van Damascus. Kinderen, ónder het stof en gruis, zwaar gewond en bebloed, of al overleden.
En ik moet een schrijfopdracht inleveren met een muziekfragment erin.
Ik moet kijken. Ik mag niet wegkijken.
Mijn moeder stond met ingehouden adem op en liep naar de deur.
“Je mag wegkijken Hannah, dit is verschrikkelijk.” Haar ogen waren vochtig, ik schrok.
“Nee, niét wegkijken, dat doen er al genoeg! Dit is de wereld!” Mijn vader klonk fel. Was hij boos? Op wie?
En ik keek. En ik zag kinderen van mijn leeftijd, jongens. En mannen.
Uitgemergelde lichamen en bolle ogen staarden mij aan vanachter prikkeldraad.
De journaallezer praatte rustig, wat hij zei ontging me.
De beelden leken op die van Auschwitz. Dat was de Tweede Wereldoorlog.
Maar dit was Bosnië.
"Doen wij ook aan deze oorlog mee"?, vroeg ik.
"De Nederlanders zijn ook verantwoordelijk voor wat hiér gebeurt, ja. Godverdomme."
Dit was dan de Derde Wereldoorlog, dat kon niet anders.
Zou de oorlog dan ook in Nederland komen?
Ik heb Zoon net naar bed gebracht. Dochter keek het Jeugdjournaal, het is net afgelopen. Bedtijd.
- “Het ging over Syrië, mama. Over Damascus. Leeft Ayoubs familie nog?”
“Zijn familie woont aan de rand van Oost-Ghouta, ik heb Ayoub nog niet gehoord vandaag. Ga er maar vanuit dat ze nog veilig zijn, lieverd.”
- “Ga je het aan ‘m vragen?”
“Dat zal ik zo doen. Maar eerst even mijn schrijfopdracht afmaken.”
- “Kus!”
Want ik moet een schrijfopdracht inleveren met een muziekfragment erin.
Ik staar naar mijn notities, dit is toch een zinloze exercitie?
Ik zet New Model Army aan, ‘Ballad’ is het enige dat bij deze dag past.
En typ. Geen wereldvrede, wel 350 woorden.
When they look back at us and they write down their history What will they say about our generation? We're the ones who knew everything, still we did nothing Harvested everything, planted nothing.
(...) Not foolish and brave, these leaders of ours Just stupid and petty, unworthy of power; Just a little leak here and a small error there Another square mile poisoned forever
