#Syrië #Eastern_Ghouta #Hama
HRW, Syria Deeply, Thomas van Linge, ik volg het iets meer dan de gemiddelde Nederlander, denk ik.
Hoewel ik de laatste maanden meer afstand probeer te nemen en Twitter minder volg, i.i.g. niet dagelijks want dan slaap ik niet meer.
Wat ik in de Nederlandse berichtgeving niet gehoord heb (en mis) is het scenario dat de Syriërs me veelvuldig schetsen als ik hen vraag naar hun visie op de huidige situatie en hun verwachting van de verschillende scenario’s van “vrede”.
Dat Assad bij hernieuwde macht over het land zijn schrikbewind zal hervatten.
En dat dat betekent dat iedereen maar dan ook iedereen die ook maar iets heeft gevonden van Assad, geprotesteerd heeft in any way, dienstplicht ontlopen heeft, iets ontweken of verborgen heeft of gewoon: iedereen die tijdens de oorlog niet heel duidelijk pro-Assad was, een Probleem heeft. Iedereen die ook maar *iets* “fout” gedaan heeft in de ogen van Assad(-aanhangers), zal zijn leven niet zeker zijn.
De muren hebben oren. Overal. Altijd.
En wat dat dan met je doet.
De muren in Syrië hebben oren.
Overal. Altijd.
Al die statushouders van 2015 worden door medewerkers van gemeenten gevraagd, nu ze zo langzamerhand in de eindfase van hun inburgering zitten (laatste jaar van 3 jaar DUO support voor taal en inburgering gaat nu in), wat ze nou eigenlijk willen worden. Of waarom ze niet persé hun Syrische studie willen hervatten. Of waarom ze niet pro-actief een studie aan het kiezen zijn. Zo besluiteloos kunnen zijn. Of afwachtend, apathisch soms.
Ik heb het 'mijn' mensen ook gevraagd, en ze zeggen dat het is omdat het in Syrië helemaal niet de vraag is wat jij wil. Ik was gechoqueerd te horen dat het van je slagingspercentage van je eindexamen middelbare school + je postcode/wijk/woonplaats afhangt wat jij gaat studeren. Niks keus. Je krijgt een brief waar je je volgend studiejaar moet melden.
Een Syriër die ik ken was bv. bezig met veterinaire geneeskunde terwijl hij niks met dieren heeft, zelfs een hekel aan heeft.
Wij Nederlanders (wel 40+, I guess) hebben wel een beeld van bv. de Stasi toestanden in Oost Duitsland destijds, maar bij mijn weten is dat aspect van Angst en Terreur voor/buiten de oorlog een onderbelichte kant in het nieuws over Syrië hier in NL. Nog los van de oorlog en de bombardementen: de angst, de terreur voor de machthebber.
Die dus in volle omvang terug is, júist als het “vrede” is, omdat Assad weer in het zadel is.
Eerst zal er afgerekend worden met de milities en de districtshoofden, maar uiteindelijk zullen de burgers ook aan de beurt zijn.
Belangrijk in mijn ogen.
Want er is een groeiend populisme en rechtse wind in Nederland en ik denk dat zodra er in Genève of waar dan ook maar iets van een Agreement/“vredesakkoord” getekend wordt door Assad en whoever de andere partij, veel Nederlanders (PVV, FvD, VVD) denken “Oh, de oorlog is voorbij, die gelukszoekers kunnen weer terug naar hun eigen land.”
Ik zie depressieve Syriërs hier. Die zich volop realiseren dat ze wellicht nooit meer terug kunnen keren, nóóit meer hun familie kunnen zien. Niet zolang Assad en de zijnen aan de macht zijn. Zelfs als Assad door een moordaanslag (as if) om het leven zou komen, dan hebben decennia aan ja-knikkers en machtswellustelingen er voor gezorgd dat de terreur moeiteloos doorgaat. Het politie-apparaat, het leger, alles is doordrenkt van machtsmisbruik, angst en terreur. Je hebt je land verlaten op dienstplichtige leeftijd: daar beland je voor in de gevangenis. Nou, dan ga je nog liever gewoon dood.
"Ben je opgepakt door de politie, dan zie je je familie niet meer terug.
In het Arabisch schijnt de uitdrukking te zijn: je verdwijnt achter de zon."
Iedereen in Syrië weet: als een official in jouw wijk je verdenkt van een overtreding of any kind, dan kan je worden opgepakt. Ben je opgepakt door de politie, dan zie je je familie niet meer terug. In het Arabisch schijnt de uitdrukking te zijn: je verdwijnt achter de zon.
Een van ‘mijn’ vluchtelingen van 2015 heeft zelf 3 weken in een gevangenis vast gezeten en is om voor hem totaal onduidelijke redenen - goddank - ook weer vrijgelaten. Hij heeft geen idee waar hij het aan te danken heeft. Maar wat hij in die drie weken heeft meegemaakt speelt zich nog regelmatig af in zijn hoofd. De marteltechnieken die hij zelf hoorde zijn zijn nog maar een topje van de ijsberg.
Laag koud water op de grond, electrisch geladen draad laaghangend. Dagenlang zonder kleren, zonder voedsel, zonder toilet, in een groep, niet kunnen zitten. liggen, slapen. Dat kreeg hij zelf.
Maar ook de geluiden van mensen die even verderop gemarteld worden tot de dood erop volgt. Het geluid van brekende botten en mensen die schreeuwen van de pijn, sméken om gedood te worden.
Marteling niet eens in verhoor, gewoon uit dagelijks machtsvertoon door cipiers.
De teksten die je toegeschreeuwd worden, bedreigingen, mishandelingen.
Mensen wiens tanden worden uitgetrokken, nagels worden uitgetrokken.
Anus en plasbuis dichtgenaaid, volgegoten met water en gedropt.
Levende verbranding.
Er wordt gevreesd voor toestanden als in Hama.
Ik vind de situatie in Oost-Ghouta er erg op lijken.
De moorden, verdwijningen, martelingen, genocide, chemische wapens en barrel bombs,
't is Bayar met de paplepel ingegoten
Is "Hama" recentelijk nog uitgelegd in het nieuws (niet losjes benoemd, úitgelegd), die gruwels van Assads vader? Worden de vergelijkingen gemaakt?
De moorden, verdwijningen, martelingen, genocide, chemische wapens en barrel bombs... het is Bayar allemaal met de paplepel ingegoten.
Ik had nog nooit van Hama gehoord.
En ik kijk toch al vanaf mijn 8e journaal elke dag. Ben 39. Het gaat elk voorstellingsvermogen te boven.
Het woord Hama is onder Syriërs nog steeds erg beladen. Het laat ook zien waartoe de Assads al decennia in staat zijn.
Furthermore, zodrá Assad terug in het zadel geholpen is door Rusland (“ongevraagd” militaire steun aan Assad geboden) zal dientengevolge Assad als een marionet naar de pijpen van Poetin dansen straks want die staat big time bij hem in het krijt. Wat doet dat met Iran en Rusland, die machtspositie? Wat doet dat met de internationale machtsverhoudingen?
Heeft IEMAND nog iets te zeggen? En wat is de EU waard in dit alles? Of de VN, for that matter? Is er iémand bij machte deze terreur te stoppen? De machteloosheid die ik voel overweldigt me.
Tot slot wil ik zeggen dat ik het werk dat de correspondenten daar doen bewonder.
Ik heb geen idee wat voor offer ze brengen in hun persoonlijk leven, in hun relatie, gemoedsrust, kijk op het leven, hun optimisme, hun wereldbeeld.
Keep up the good work.
En vertel de Nederlandse journaalkijkers en lezers wat daar gaande is.
Wees onze ogen en oren.
Opdat niemand hier kan ontgaan wat daar gebeurt.
Hannah
