In onderstaande stukjes lees je momentopnames van avonturen die ik met Meneer heb beleefd.

Ik heb veel meer over hem geschreven. Het zou nog een boek kunnen worden.

De stukjes staan chronologisch, de laatste pagina is het langst geleden. 

​

"Meneer" is de oude Perzische man die ik letterlijk op straat heb gevonden.

Hij leek van niemand te zijn. Hij leefde vervuild en eenzaam. Ik heb geprobeerd dat te doorbreken met een hoop geduld, luisteren en koffie drinken. Gekeken waar het mis was gegaan en wat we er nu aan konden doen.

Hij liet me toe.

Ongelezen post van jaren gelezen - Meneer was laaggeletterd -  en instanties verwittigd.

Medische situatie uitgezocht, die was schrikbarend.

Zorg bewerkstelligd, voor zover mogelijk en realistisch.

Contact zoeken met instanties, bedrijven, organisaties; regelingen treffen, dossiers opvragen, uitzoeken en in overleg met hem - informed consent! - beslissen.

​

Dit was het stuk van mijn opvoeding: "Niet wegkijken" (ook niet als het moeilijk wordt of schrijnt).

Ik dacht: Wie gaat hem helpen als ik nu wegloop? Ik kan iets voor hem betekenen. Ja, hij stinkt. Dus?